by Η «χάρτινη» οικονομία, η επερχόμενη καταιγίδα και η ανάγκη στήριξης της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς Στ. Μαυρουδέας Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο Τα κόμματα του συστημικού κυβερνητικού τόξου (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ) διαγκωνίζονται σε προεκλογικές υποσχέσεις παροχών προς τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα τάζοντας «χρυσά κουτάλια». Οι ίδιοι που επέβαλαν τρία μνημόνια λιτότητας στο λαό και αύξησαν τις οικονομικές ανισότητες στα ύψη, έρχονται σήμερα και υπόσχονται μέλλον ανθόσπαρτο και μισθολογικές αυξήσεις. Πίσω από τους σκυλοκαβγάδες τους κρύβεται η κοινή θέση ότι η χώρα έχει βγει από κρίση και μνημόνια λιτότητας και έχει εδραιώσει μία ασφαλή θέση μέσα στη «ζεστή αγκαλιά» της ΕΕ. Οι διαγκωνισμοί τους αφορούν μόνο το ποιος από αυτούς τα κατάφερε
Topics:
Stavros Mavroudeas considers the following as important: Πολιτικές παρεμβάσεις - Political interventions
This could be interesting, too:
Stavros Mavroudeas writes «Κοινωνικές επιστήμες: είδος υπό εξαφάνιση;» – εκδήλωση Παντειέρα-Attac, 23/4/2024, 5.30μμ Πάντειο
Stavros Mavroudeas writes ΠΕΝΕΝ: Εκδήλωση για την Παλαιστίνη, Παρασκευή 3/11, 6.30μμ στην, Κολοκοτρώνη 132, 2ος όροφος, Πειραιάς
Stavros Mavroudeas writes On the anniversary of F.Engels death
Stavros Mavroudeas writes Επέτειος θανάτου του Friedrich Engels
Η «χάρτινη» οικονομία, η επερχόμενη καταιγίδα και η ανάγκη στήριξης της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς
Στ. Μαυρουδέας
Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Τα κόμματα του συστημικού κυβερνητικού τόξου (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ) διαγκωνίζονται σε προεκλογικές υποσχέσεις παροχών προς τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα τάζοντας «χρυσά κουτάλια». Οι ίδιοι που επέβαλαν τρία μνημόνια λιτότητας στο λαό και αύξησαν τις οικονομικές ανισότητες στα ύψη, έρχονται σήμερα και υπόσχονται μέλλον ανθόσπαρτο και μισθολογικές αυξήσεις. Πίσω από τους σκυλοκαβγάδες τους κρύβεται η κοινή θέση ότι η χώρα έχει βγει από κρίση και μνημόνια λιτότητας και έχει εδραιώσει μία ασφαλή θέση μέσα στη «ζεστή αγκαλιά» της ΕΕ. Οι διαγκωνισμοί τους αφορούν μόνο το ποιος από αυτούς τα κατάφερε καλύτερα στο παρελθόν (!!!) και θα διαχειριστεί καλύτερα τις ευρωενωσιακές πολιτικές.
Πρόκειται για ένα άθλιο θέατρο. Η ελληνική οικονομία παραμένει σε βαθιά διαρθρωτική κρίση. Αποβιομηχανοποιημένη και ραγδαία μετατρεπόμενη σε «οικονομία γκαρσονιών», αυξανόμενα εξαρτημένη από το ξένο κεφάλαιο, με «κρυφή ανεργία» (που εκφράζεται πίσω από την συρρίκνωση του ενεργού εργατικού δυναμικού), με εκρηκτική ανεργία νέων και μετανάστευση, επανεμφάνιση των δίδυμων ελλειμμάτων (με την απόλυτη αύξηση του δημόσιου χρέους παρά την φαινομενική βελτίωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ λόγω της πληθωριστικής αύξησης του ΑΕΠ και την επιδείνωση του ισοζυγίου εξωτερικών τρεχουσών συναλλαγών λόγω στρεβλού παραγωγικού μοντέλου επιβεβλημένου από την ένταξη στη ΕΕ).
Κρύβουν επίσης ότι, μετά την πανδημία, επανέρχεται εφέτος το ευρωενωσιακό πλαίσιο λιτότητας και πρωτογενών πλεονασμάτων. Αν προστεθεί και η τρέχουσα αναταραχή στην παγκόσμια οικονομία που προοιωνίζει νέες οικονομικές κρίσεις, τότε είναι σαφές ότι όποια συστημική κυβέρνηση και να προκύψει από αυτές τις εκλογές (και πιθανότατα κάποιος συνδυασμός των τριών αυτών κυβερνητικών διεκδικητών) θα ξεχάσει τις προεκλογικές υποσχέσεις και θα επιβάλει βαριά αντιλαϊκά μέτρα.
Τα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης (ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25 κλπ.) καταγγέλλουν τα κόμματα του συστημικού κυβερνητικού τόξου (αν και κάμποσα από αυτά εύκολα θα συμμετάσχουν σε παραλλαγές του) για καταστροφή της χώρας και του λαού. Αρνούνται όμως να εντοπίσουν και να πολεμήσουν τον ουσιαστικό αίτιο: τον ελληνικό καπιταλισμό και την ένταξη του στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Επιπλέον, όπως έδειξε για αρκετά από αυτά η πικρή πείρα της μνημονιακής περιόδου, φωνάζουν όσο οι καυγάδες είναι μέσα στα θεσμικά συστημικά πλαίσια αλλά λουφάζουν όταν ο λαός βγει στους δρόμους και απειληθεί ουσιαστικά η συστημική κυριαρχία.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη ούτε τους λεοντιδείς του συστήματος και της ΕΕ ούτε την φρόνιμη «αντιπολίτευση του βασιλέως». Χρειάζεται να βγει ξανά στο προσκήνιο, ξεπερνώντας τους συστημικούς καραγκιοζοπαίκτες και να διεκδικήσουν όχι μόνο να βελτιώσουν την μίζερη θέση τους αλλά και να αλλάξουν την χώρα. Όπως έχει δείξει η ιστορική πείρα, στο σύγχρονο χειμαζόμενο από κρίσεις καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει καμία ουσιαστική βελτίωση της θέσης της μεγάλης εργαζόμενης κοινωνικής πλειονότητας χωρίς ριζικές αλλαγές και τελικά την ανατροπή του συστήματος. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ο μόνος πολιτικός χώρος που έχει αποδείξει ότι δεν σκιαμαχεί αλλά παλεύει για να βγει πραγματικά ο λαός στο προσκήνιο. Έπαιξε και παίζει καθοριστικό ρόλο σε όλα τα μαζικά κινήματα που ξέσπασαν και ξεσπούν. Είναι η μόνη που με σαφήνεια βάζει στο στόχαστρο το ευρω-ιερατείο και απαιτεί την άμεση έξοδο από την ΕΕ συνολικά. Προβάλλει το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα που μπορεί να οδηγήσει την λαϊκή πάλη από τις άμεσες διεκδικήσεις στο σήμερα στην συνολική ανατροπή του συστήματος. Για να ανατραπεί το γκρίζο μέλλον που τα συστημικά κόμματα μας προετοιμάζουν και για να αλλάξει ο τόπος σελίδα είναι αναγκαία η στήριξη της.
