by Documento 12-1-2025 Ξανά για το θέατρο σκιών του ελληνικού καπιταλισμού Σταύρος Μαυρουδέας Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας Πάντειο Πανεπιστήμιο Διαχρονικά στο τέλος της χρονιάς και με την κατάθεση του προϋπολογισμού «βρέχει» υποβολιμιαία δημοσιεύματα όπου η εκάστοτε κυβέρνηση ωραιοποιεί την οικονομική κατάσταση. Ανάλογα και εφέτος, η ΝΔ κατασκευάζει ένα νέο success story. Και πάλι ανάλογα η «αντιπολίτευση του βασιλέως» (κεντροαριστερή, ψευδο-αριστερή και ακροδεξιά) γκρινιάζει για επιμέρους ζητήματα. Κανένας δεν θίγει τον πυρήνα των προβλημάτων της χώρας και του λαού, που εκπηγάζουν από τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και τις επιταγές του ευρωμονόδρομου. Μετά από δεκατετραετή σκληρή καπιταλιστική αναδιάρθρωση στις πλάτες των εργαζομένων (στην οποία συνέβαλλαν όλοι
Topics:
Stavros Mavroudeas considers the following as important: Άρθρα σε εφημερίδες - Newspaper articles
This could be interesting, too:
Stavros Mavroudeas writes «Ο Λένιν ως πολιτικός οικονομολόγος» – Στ.Μαυρουδέας ΠΡΙΝ 18-19/1/2025
Stavros Mavroudeas writes «Οι σκελετοί του ελληνικού καπιταλισμού – Απομυθοποιώντας τα οικονομικά θαύματα» – Στ. Μαυρουδέας ΠΡΙΝ 5-1-2025
Stavros Mavroudeas writes Η ταραχώδης διαδρομή του σύγχρονου ελληνικού καπιταλισμού – Στ.Μαυρουδέας, ΕφΣυν 14-15/12/2024
Stavros Mavroudeas writes Σχόλια σε άρθρο για το χρηματιστήριο τροφίμων και τις αυξήσεις των τιμών τους – ΒΗΜΑ 23/6/2024
Documento 12-1-2025
Ξανά για το θέατρο σκιών του ελληνικού καπιταλισμού
Σταύρος Μαυρουδέας
Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας
Πάντειο Πανεπιστήμιο
Διαχρονικά στο τέλος της χρονιάς και με την κατάθεση του προϋπολογισμού «βρέχει» υποβολιμιαία δημοσιεύματα όπου η εκάστοτε κυβέρνηση ωραιοποιεί την οικονομική κατάσταση. Ανάλογα και εφέτος, η ΝΔ κατασκευάζει ένα νέο success story. Και πάλι ανάλογα η «αντιπολίτευση του βασιλέως» (κεντροαριστερή, ψευδο-αριστερή και ακροδεξιά) γκρινιάζει για επιμέρους ζητήματα. Κανένας δεν θίγει τον πυρήνα των προβλημάτων της χώρας και του λαού, που εκπηγάζουν από τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και τις επιταγές του ευρωμονόδρομου.
Μετά από δεκατετραετή σκληρή καπιταλιστική αναδιάρθρωση στις πλάτες των εργαζομένων (στην οποία συνέβαλλαν όλοι σημερινοί συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι), ορισμένα βραχυπρόθεσμα μακροοικονομικά μεγέθη έχουν βελτιωθεί. Όμως πίσω από την μείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ κρύβεται ο πληθωρισμός που φουσκώνει τον παρονομαστή (παρόλο ότι το απόλυτο μέγεθος του χρέους έχει αυξηθεί) και η φοροεπιδρομή στους εργαζόμενους (μέσω του πληθωρισμού και των έμμεσων φόρων) που αυξάνει τα δημόσια έσοδα. Πίσω από τον υψηλότερο από τις χώρες του ευρωκέντρου ρυθμό μεγέθυνσης κρύβεται η διαρθρωτική κατάρρευση των βιομηχανικών οικονομιών του ευρωκέντρου και η βάρβαρη μείωση του εργατικού κόστους στην ευρωπεριφέρεια (με την Ελλάδα να πρωτοπορεί τόσο στη μείωση του πραγματικού μισθού όσο και στην αύξηση του εργάσιμου χρόνου). Πίσω από την σχετική βελτίωση των επενδύσεων κρύβεται ο πακτωλός του Ταμείου Ανθεκτικότητας και Ανάπτυξης αλλά και το ότι η μεγάλη πλειονότητα τους πάει σε μη-παραγωγικούς τομείς (κτηματαγορά, τουρισμός κλπ.) και «αρπαχτές».
Η σημερινή «αντιπολίτευση του βασιλέως» μηρυκάζει για το κόστος ζωής (που πράγματι γονατίζει τους εργαζόμενους καθώς ο πληθωρισμός στα είδη μαζικής λαϊκής κατανάλωσης παραμένει υψηλός) αλλά και για τις οικονομικές ανισότητες και την φτώχεια που όντως αυξάνουν. Μάλιστα επαίρονται ότι αυτοί θα είχαν διαχειριστεί καλύτερα τον ευρωμονόδρομο.
Κανείς από τους δύο δεν θίγει την ουσία των προβλημάτων της χώρας.
Το ελληνικό κεφάλαιο έριξε την χώρα στον «λάκκο των λεόντων» της ευρωπαϊκής ενοποίησης επιδιώκοντας την αναβάθμιση του μέσα στην διεθνή ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Αντ’ αυτού η χώρα βυθίστηκε στις κρίσεις του 2008 και 2010 και υποβαθμίστηκε. Η μνημονιακή καπιταλιστική αναδιάρθρωση κατόρθωσε να ξεπεράσει την κρίση στην πλάτη των εργαζομένων αλλά η χώρα εξακολουθεί να καρκινοβατεί.
Παρά τις μνημονιακές επαγγελίες περί εξαγωγικής οικονομίας, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι πάντα ελλειμματικό λόγω της παραγωγικής δομής της χώρας που υπαγορεύεται από την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Βασικό προβληματικό στοιχείο του είναι το ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο (την περίοδο Ιανουαρίου – Οκτωβρίου 2024 αυξήθηκε κατά 8,9%).
Η καπιταλιστική κερδοφορία – παρά την βάρβαρη απομύζηση των εργαζομένων – δεν ανακάμπτει επαρκώς. Αυτό συνδέεται με την αποφυγή παραγωγικών επενδύσεων και την συνεπαγόμενη χαμηλή παραγωγικότητα της εργασίας. Επιπλέον, η διάρθρωση της οικονομίας (αδύναμος πρωτογενής και δευτερογενής τομέας, παραφουσκωμένος τριτογενής τομέας, χαμηλό τεχνολογικό επίπεδο και μικρή προστιθέμενη αξία, μεγάλη εξάρτηση από εισαγόμενες εισροές κλπ.) παραμένει προβληματική.
Το αποτέλεσμα είναι ο ελληνικός καπιταλισμός πορεύεται ταλαντευόμενος προς την επόμενη κρίση του. Βραχυχρόνια το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, μακροχρόνια (μετά το 1932 το χρέος) αλλά και διαχρονικά ο κοντόφθαλμοςς ορίζοντας του ελληνικού κεφαλαίου και το προβληματικό παραγωγικό πρότυπο του στρώνουν το έδαφος γι’ αυτήν. Οι εκάστοτε πολιτικοί διαχειριστές απλά ροκανίζουν τον χρόνο και διαπραγματεύονται την κυβερνητική επιβίωση τους.
Η μόνη δυνατότητα αλλαγής πλεύσης είναι εάν ο κόσμος της εργασίας συνειδητοποιήσει την άθλια κατάσταση του και ταυτόχρονα την δύναμη του να αλλάξει τα πράγματα.
