by DOCUMENTO 18/6/2023 Η ψευδής εικόνα της κανονικότητας Σταύρος Μαυρουδέας Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο & υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αν.Αττική Βαδίζουμε προς το τέλος της δεύτερης προεκλογικής περιόδου και η συζήτηση μεταξύ των συστημικών κομμάτων, ιδιαίτερα για την οικονομία, γίνεται ολοένα πιο υποκριτική και αδιάφορη. Όλοι κινούνται στον αστερισμό ότι η ελληνική οικονομία έχει βγει από την κρίση και απλά διαγκωνίζονται με ψηφοθηρικές οικονομικές υποσχέσεις και καυγάδες. Η ΝΔ, με τον αέρα του νικητή μοιράζει δουλειές σε εχθρούς και φίλους στα επιχειρηματικά κέντρα (ιδιαίτερα το ξεκοκκάλισμα των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας), χαϊδεύει τα μικροαστικά στρώματα (υποσχόμενη φοροαπαλλαγές ενώ η ΕΕ απαιτεί την αυξημένη
Topics:
Stavros Mavroudeas considers the following as important: Άρθρα σε εφημερίδες - Newspaper articles
This could be interesting, too:
Stavros Mavroudeas writes Σχόλια σε άρθρο για το χρηματιστήριο τροφίμων και τις αυξήσεις των τιμών τους – ΒΗΜΑ 23/6/2024
Stavros Mavroudeas writes Λυδία λίθος για την Αριστερά η στάση απέναντι στην ΕΕ – Στ.Μαυρουδέας ΠΡΙΝ 8-9/6/2024
Stavros Mavroudeas writes «Οι καταστροφικές επιπτώσεις της ΕΕ στην Ελλάδα και τους εργαζόμενους» – Στ.Μαυρουδέας ΠΡΙΝ 20-21/4/2024
Stavros Mavroudeas writes Οκτώβριος 1917: Επανάσταση ή πραξικόπημα; – Στ.Μαυρουδέας, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 28-1-2024
DOCUMENTO 18/6/2023
Η ψευδής εικόνα της κανονικότητας
Σταύρος Μαυρουδέας
Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
& υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αν.Αττική
Βαδίζουμε προς το τέλος της δεύτερης προεκλογικής περιόδου και η συζήτηση μεταξύ των συστημικών κομμάτων, ιδιαίτερα για την οικονομία, γίνεται ολοένα πιο υποκριτική και αδιάφορη.
Όλοι κινούνται στον αστερισμό ότι η ελληνική οικονομία έχει βγει από την κρίση και απλά διαγκωνίζονται με ψηφοθηρικές οικονομικές υποσχέσεις και καυγάδες.
Η ΝΔ, με τον αέρα του νικητή μοιράζει δουλειές σε εχθρούς και φίλους στα επιχειρηματικά κέντρα (ιδιαίτερα το ξεκοκκάλισμα των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας), χαϊδεύει τα μικροαστικά στρώματα (υποσχόμενη φοροαπαλλαγές ενώ η ΕΕ απαιτεί την αυξημένη φορολόγηση τους) και τάζει ψίχουλα (κουπόνια κλπ.) και πελατειακές σχέσεις στους εργαζόμενους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ γλύφει τις πληγές του, βλέπει τις σχέσεις του με τα επιχειρηματικά κέντρα να αποσυντίθενται, προσπαθεί να «παίξει» κάποια φιλολαϊκά μέτρα αλλά σκοντάφτει συνεχώς στην απαίτηση των συστημικών κέντρων να αποδεικνύει συνεχώς ότι είναι ένα κόμμα του κατεστημένου. Το αποτέλεσμα είναι πολλές φορές να υπολείπεται ακόμη και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε φιλολαϊκά προεκλογικά ψίχουλα. Σε κάθε περίπτωση δεν αμφισβητεί αλλά αντίθετα υπερθεματίζει στον μονόδρομο του ευρωιερατείου.
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να γίνει ο δεύτερος πόλος του. Προβάλλει κάποια φιλολαϊκά ψίχουλα αλλά τόσο το παρελθόν του όσο και οι δεσμεύσεις του με επιχειρηματικά κέντρα δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια.
Το ΚΚΕ διαμαρτύρεται γενικώς και αορίστως χωρίς όμως να προτείνει ένα συγκεκριμένο και συνεκτικό πολιτικό πρόγραμμα και ανάγοντας τα πάντα στο σσιαλισμό για τον οποίο δεν λέει πως θα έρθει.
Τα προσωποπαγή αποπαίδια του ΣΥΡΙΖΑ (Βαρουφάκης και Κωνσταντοπούλου) πιάνουν ο ένας ένα ψευδο-αριστερό και η άλλη ένα δεξιό στασίδι. Ο πρώτος προβάλλει διάφορες οικονομικές προτάσεις επιστημονικής φαντασίας και η δεύτερη ζωγραφίζει καρδούλες.
Στα δεξιά της ΝΔ, εκτός από λαϊκίζουσες οικονομικές διαμαρτυρίες που αναφέρονται κυρίως στα μικροαστικά στρώματα (συνήθως γύρω από την μείωση της φορολόγησης), δεν προβάλλεται κάποιο οικονομικό πρόγραμμα αλλά γίνεται πλειοδοσία σε εθνικιστικούς πατριδοκαπηλισμούς.
Όμως, όπως έλεγε ο Μπρεχτ, όσο σαπίζει ένα οικοδόμημα τόσο το σωβατίζουν.
Η ελληνική οικονομία παραμένει σε βαθειά διαρθρωτική κρίση. Τα επιδέξια συστημικά παιχνίδια με τα στατιστικά στοιχεία κρύβουν την αύξηση της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων, την μείωση των πραγματικών μισθών (ιδιαίτερα με το τρυκ του πληθωρισμού), την επιστροφή της λιτότητας (καθώς η ΕΕ επαναφέρει την δημοσιονομική πειθαρχία). Κρύβουν επίσης σημάδια που ίσως προεικάζουν σεισμό, όπως την φυγή μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό και την διεύρυνση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (γεγονότα που έγιναν και πριν την κρίση του 2010). Κρύβουν επίσης τα αυξανόμενα προβλήματα στο ασφαλιστικό σύστημα και τις απαιτήσεις των ξένων και εγχώριων πατρώνων για δραματικές περικοπές του.
Τέλος, κρύβουν το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία είναι μία σάπια οικονομία υπηρεσιών, με αδύναμη παραγωγική βάση και βαθύτατα εξαρτημένη από το εξωτερικό. Κανένα συστημικό κόμμα (ακόμη και αυτά με φραστική «αριστερή» αντιπολίτευση) δεν αμφισβητεί τον ευρωμονόδρομο και τις δουλείες που επιβάλλει (ή την ανάγει σε κάποια Δεύτερη Παρουσία).
Για την μεγάλη εργαζόμενη πλειονότητα της χώρας μας το μέλλον είναι σκοτεινό. Η μόνη διέξοδος είναι η αμφισβήτηση του ευρωμονόδρομου και της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η μόνη πολιτική δύναμη που προτείνει ένα πρόγραμμα μετάβασης από το μίζερο σήμερα σε ένα αύριο που ο λαός μας θα είναι νοικοκύρης στον τόπο του και αγωνίζεται καθημερινά με βάση αυτό είναι η αντικαπιταλιστική Αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γι’ αυτό αξίζει την υποστήριξη και την ενίσχυση της.
